The Fact About พระเครื่อง That No One Is Suggesting
The Fact About พระเครื่อง That No One Is Suggesting
Blog Article
Almost every Thai Buddhist has no less than one particular amulet. It's prevalent to see both younger and aged people today put on at the least one amulet throughout the neck to sense nearer to Buddha.
พระกริ่งคลองตะเคียน พิมพ์หน้ากลางไหล่ยก(เนื้อสีไผ่สุก)
Legends say that when the temple was part of Hariphunchai Kingdom, the amulets were crafted by Ruesi handy out to citizens all through wars and people remaining ended up positioned Within the temple's stupa.[7]
พระอานุภาพของพระรอด มีความเชื่อกันว่า พระรอด มีความศักดิ์สิทธิ์ หรือความขลังในด้านแคล้วคลาด ปราศจากภัยอันตราย และความวิบัติต่างๆ มีเสน่ห์เมตตามหานิยม ได้ลาภผล และคงกระพันชาตรี
พญาเต่าเรือน หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน จ.พิจิตร
พระปิดตายันต์ยุ่ง หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ เนื้อนวโลหะ ปี ๒๕๑๘
ในสมัยอยุธยาเริ่มมีการสร้างพระพิมพ์เพื่อให้เกิดความเป็นสิริมงคล ความศักดิ์สิทธิ์ และดลบันดาลให้เกิดอานุภาพต่าง ๆ สำหรับพกเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจเวลาไปสงครามแทนการพกเครื่องรางแบบเก่า เช่น ผ้าประเจียด (ผ้ายันต์ที่ใช้ผูกแขนหรือคล้องคอ) ตะกรุด พิสมร เป็นต้น ต่อมาในสมัยต้นรัตนโกสินทร์เกิดการเปลี่ยนแนวคิดทางพุทธศาสนา อีกทั้งได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมและวิทยาการจากชาติตะวันตก การสร้างพระพิมพ์เพื่อใช้เป็นเครื่องรางของขลังได้รับความนิยมมากขึ้น พระพิมพ์ที่สร้างเพื่อความเชื่อและความศรัทธาในพุทธคุณด้านต่าง ๆ เหล่านี้เรียกว่า “พระเครื่อง”
แนะนำติชม แจ้งปัญหาการใช้งานร่วมงานกับเรา
ใช้เป็นเครื่องรางสำหรับคุ้มครองป้องกันในการออกศึกสงครามของคนโบราณ เป็นความเชื่อทางไสยศาสตร์อย่างหนึ่ง
พระครูพุทธบทเจติยารักษ์ (ครูบาพรชัย ปิยวัณโณ)
BenjapakeeThai amulets A Thai Buddha amulet (Thai: พระเครื่อง; RTGS: phrakhrueang), typically referred to academically to be a "votive tablet", is really a style of Thai Buddhist blessed product. It truly is applied to lift funds to assist a temple's operations.
This post desires more citations for verification. You should enable strengthen this article by adding citations to dependable sources. Unsourced material might be challenged and removed.
"พระรอด" หนึ่งในพระเครื่องชุดเบญจภาคี ซึ่งมีอายุเก่าแก่ที่สุด ถูกค้นพบในบริเวณวัดมหาวัน จังหวัดลำพูน ซึ่งเป็นเมืองเก่าของอาณาจักรหริภุญชัยในสมัยโบราณ นับได้ว่าเป็นพระเครื่องคู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดลำพูนที่มีอายุการสร้างกว่าพันปี
พุทธศาสนาเข้ามาสู่ประเทศไทยราวสมัยทวารวดีพร้อมกับความเชื่อเรื่องการสร้างพระพิมพ์ ในสมัยทวารวดีได้รับเอาคติความเชื่อของชาวอินเดียเข้ามาโดยตรงส่งผลให้การสร้างพระพิมพ์ในสมัยทวารวดีมีวัตถุประสงค์การสร้างเหมือนกับอินเดีย คือ การสร้างพระพิมพ์เพื่อสืบพระศาสนาซึ่งเป็นความเชื่อที่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องปัญจอันตรธานซึ่งปรากฏในคัมภีร์พุทธศาสนา เมื่อพุทธศาสนาแผ่ไปยังพื้นที่ต่าง ๆ ของประเทศไทย ความเชื่อเรื่องการสร้างพระพิมพ์ก็เปลี่ยนแปลงไปตามปัจจัยต่าง ๆ แต่ละพื้นที่ อาทิ พุทธศาสนาสมัยศรีวิชัยได้รับอิทธิพลของพุทธศาสนานิกายมหายานที่มีความเชื่อเรื่องการบำเพ็ญบุญเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ พระเครื่อง ส่งผลให้การสร้างพระพิมพ์ในสมัยศรีวิชัยจากที่สร้างพระพิมพ์เพื่อสืบพระศาสนาเปลี่ยนแปลงไปสู่การสร้างเพื่อเป็นการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ตายและเป็นการสะสมบุญเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ในภายหน้า เป็นต้น